ننه حسن

امروز برای دیتا کالکشن تو موضوع طرح جدیدمون ، با دو تا خانواده همراه بودم . معاینه شناختی mmse و moca با من بود و همینطور همراهی بیمارا از کلینیک چشم به آزمایشگاه بویایی و نهایتا به کلینیک نورولوژی . کیسای خیلی نادر از بیماری PKAN یه پسر ده ساله و یه پسر ۲۴ ساله . یه خانواده از ساری و یه خانواده دیگه از شیراز . خیلی وقت بود ارتباط نزدیک با بیمار و همراها نداشتم ، و امروز که دوباره این نوع ارتباط رو تجربه کردم یادم اومد چقد بالین و دوست دارم و چقد بیمارا و

من فک کنم بالاخره میتونم دوست داشتن خود رو تعریف کنم دوست داشتن خود یعنی اینکه به نیت خودت زندگی کنی . یعنی اگه میری شبا میدویی به نیت اینکه بدنت فرم بگیره که جلوی ایکس و وای خجالت نکشی یا شخص زد ازت خوشت بیاد ، این دوست داشتن خودت نیست یا اون فرم خالص و مخلصش نیست که من تجربش کردم و میدونم خوشایند ترین حس قابل تجربه کردن تو زندگیه . ولی اگه میدویی به نیت اینکه خودت توی اون تایم وقت خوشی رو کنار خودت تجربه کنی ، این میشه سلف لاو ...و سلف کر ....

یه ویژگی جذابش اینه که تو هرچیزی نفع هر دو تامون میسنجه شاید نسخه چند سال قبل من کسی رو ایده آل میدونست که فقط نفع منو ببینه و مدام خودش رو ندید بگیره ولی الان تماشای این احترامی که به خودش میذاره و همونقدر و فوقش بسته به شرایط یه کمی بیشترش رو به من ، خیلی جذابتره . اصلا فقط همین حالت جذابه کسی که همه ی خودش و میذاره یعنی تو وجود خودش هیچ ارزشی رو پیدا نکرده اونوقت چجوری میتونه انتظار داشته باشه تو بخشی از خودت رو براش بذاری ؟ ، کسی هم که فقط خودشو میبینه

دارم با روسری زرد میرم سرکار چون مقنعه مشکی گرررررررررممممممممممممممهههههههههههه واقعا نمیدونم واکنش ها چطور خواهد بود ولی خیلی روزا که هیچکس نیس در و از تو قفل نموده و بدون روسری مانتو به کارم ادامه میدم ، با صدای چاوشی و بوی قهوه خدایا شکرت منو بابت اینکه صبح بیدار بودم ولی نیومدم سمتت ببخش پ.ن ۱: البته نه درون حد زرد دورش حاشیه پهن مشکی داره پ.ن ۲ : امروز میخوام خدا بخواد و کارام کم باشه ، بیشتر تایمم و درس بخونم ، جراحی .

+رمز قبلی دیروز غروب با دکتر الف بحثم شد . داشت میگف ما دو نفر منظور خودش و دکتر قاف داریم ۲۴ ساعته دنبال این طرح میدوییم و شما هم (( اگر قراره حضور داشته باشید تو کار باید نقشتون رو پررنگ تر کنید، چون من امتحان بورد دارم شما رو وارد کردم که جای من کار و دست بگیرید و حتی اگه لازمه داد بکشید تا کارا پیش بره )) خودش قطعا مجبوره ۲۴ ساعته بدوئه چون تحویل گیرنده بودجه طرحه و ازون طرف باید به دکتر ر که اتند نورولوژیه پاسخگو باشه و به خود سازمان نیماد و منافعی که

برای فردا برنامه کوه چیدم ولی انقد خسته ام که فک نکنم بشه

از در و دیوار خونه سوسک میریزه و من صبحی که قرار بود برم کوه نشستم روی مبل و گریه میکنم گاز توی اشپزخونه روشن مونده و امکان انفجار هست باز یکی برداشته سم ریخته و سوسکا اومدن بیرون همینقد تباه واقعا هیچ ایده ای ندارم چی کار کنم به تماس با آتش نشانی فک میکنم .

بجای ۶ و نیم ، ۸ تازه از خونه زدم بیرون راه رفتن تو گرمای آفتاب، آب زیادی رو از بدنم گرفت . خیسِ خیسِ خیس برگشتم تا لب رودخونه پتانسیل اینو داشتم که با همون لباسا برم وسط رود بشینم ولی فکر برگشتن تو فضای شهر و کردم با اون لباسای خیس ، و نتیجتا خودداری شاید یه دست لباس اضافی فکر خوبی باشه برای دفه های بعد از داروخونه زهرمار سوسک گرفتم. یکی یه پودره و اون یکی مایعه سردرد دارم ، از محل برخورد تیغ آفتاب به پیشونیم .

یکی دیگه هم الان توی اون یکی خوابمون دیدم این خونه دیگه جای زندگی نیست

داشتم یه سالاد من درآوُردی درست میکردم با تیکه های سیب ترش و گیلاس، کلم و کاهو ، و خورده های بیسکوییت توی میکسر ..‌. زیرصدای زنگ تلفن راه خودشو از سر و صدایی که پره های تیغ مخلوط کن راه انداخته بود باز کرد و دست از کار کشیدم مامانم بود ، موفق شده بود از لینکی که فرستادم مقالمون رو ببینه و اسمم و . عکس دو تا مایوی انتخابیم که بینشون مونده بودم هم دیده بود . یه ذوق و شادی توی صداش بود که قلبم و از شعف مرتعش میکرد.